BURUNDI
Geschiedenis

To read about BURUNDI in English - click here

Hotels Burundi

Geschiedenis

advertentie

Wapenschild Koninkrijk Burundi_{Photo: Publiek domein}

Anders dan de meeste andere Afrikaanse landen was Burundi, ten tijde van kolonisatie, al een staatkundige eenheid. Het koninkrijk Burundi werd in 1899 toegevoegd aan Duits Oost-Afrika en kwam in 1916 onder Belgisch bestuur. In januari 1962 werd Burundi onafhankelijk. De geschiedenis van Burundi wordt gekenmerkt door veelvuldige wisselingen van politieke elite, waarbij dikwijls sprake was van gewelddadige opstanden (in het bijzonder in 1965, 1969, 1972, 1988 en 1993). Vooral in 1972 is veel bloed vergoten: er kwamen circa 250.000 mensen om. Ongeveer 150.000 mensen ontvluchtten het land, onder meer naar het toenmalige Zaïre en naar Tanzania, waar een grote groep vandaag de dag nog steeds verblijft.

Vanaf de onafhankelijkheid tot aan 1993 kende Burundi drie republieken, die elk op onconstitutionele wijze beëindigd werden. Na de onafhankelijkheid in 1962 won de ’Union pour le progrès national’ (Uprona) de verkiezingen. In 1976 greep Jean-Baptiste Bagaza de macht (ten koste van Michel Micombero, President van de Eerste republiek), om zelf in 1987 afgezet te worden door Majoor Pierre Buyoya. Deze begon een proces van politieke hervormingen die in 1992 leidden tot een nieuwe grondwet, de introductie van een meerpartijen democratie en algemene verkiezingen. In de verkiezingen van juni 1993 werd de Hutu Melchior Ndadaye (Frodebu) tot president verkozen, een mijlpaal in de Burundese geschiedenis, aangezien voor het eerst een Hutu tot president werd verkozen. Buyoya stapte vreedzaam terug en internationaal bestond hoop dat Burundi het symbool kon worden voor vreedzame democratische transitie in Afrika.

advertentie

Pierre Buyoya Burundi_{Photo: Chatham House CC 2.0 Generic no changes made}

Deze hoop vervloog abrupt toen Ndadaye in oktober 1993 werd vermoord, wat leidde tot grootschalige gewelddadigheden en wraakacties tussen de Hutu en Tutsi bevolkingsgroepen. Tienduizenden vonden de dood en honderdduizenden vluchtten naar Tanzania en Zaïre. Na de moord werd Burundi bestuurd door een reeks van zwakke en intern verdeelde regeringen en de onrust hield aan. In maart 1996 karakteriseerde de VN Speciale rapporteur voor de mensenrechten het conflict als ‘genocide by attrition’. Enkele maanden later greep Majoor Buyoya wederom de macht, waarop de buurlanden sancties afkondigden tegen Burundi. Deze bleven tot januari 1999 van kracht.

Nadat tweeënhalf jaar was onderhandeld onder leiding van de voormalige Tanzaniaanse president Nyerere, en na diens overlijden door oud-president van Zuid-Afrika Mandela, werd in augustus 2000 het Arusha vredesakkoord getekend door de Burundese regering en de 17 gewapende groeperingen. Het gewapend verzet van de ‘Forces pour la Défense de la Démocratie’ (FDD) en de’ Palipehutu-Forces Nationales pour la Libération’ (Palipehutu-FNL) namen niet deel aan de onderhandelingen. Op 1 november 2001 trad onder president Buyoya een overgangsregering aan, samengesteld uit bijna alle politieke partijen. Op 1 april 2003 werd hij opgevolgd door de Hutu Domitien Ndayizeye (Frodebu). Op 16 november 2003 sloot ook de CNDD-FDD zich bij de overgangsregering aan. Alleen de FNL weigert nog altijd de wapens neer te leggen (hoewel er momenteel wel weer onderhandelingen plaatsvinden tussen regering en rebellen). Op 3 juni 2005 heeft het Burundese volk de gemeenteraden gekozen en op 4 juli het Parlement. Op 29 juli hebben de lokale en provinciale raadsleden de leden van de Senaat gekozen.

Pierre Nkurunziza Burundi_{Photo: Forska CC 3.0 Unported no changes made}

Het parlement heeft vervolgens op 19 augustus Pierre Nkurunziza verkozen tot President van Burundi. De transitiefase is ten einde gekomen met de inauguratie van President Nkurunziza (CNDD-FDD) in augustus 2005. In september 2006 komt er in Tanzania een staakt het vuren tot stand tussen de regering en de FLN. In april 2008 is het weer onrustig, de FLN wordt beschuldigd van een mortieraanval op Bujumbura. Een VN missie om toe te zien op het vredesproces wordt uitgesteld. In april 2009 wordt Godefroid Niyombare benoemd als legerleider, de eerste Hutu die deze functie uitoefent. President Nkurunziza wint in juni 2010 de presidentsverkiezingen, die door de oppositie werden geboycot. In augustus 2013 verklaart Agathon Rwasa de leider van het FLN dat hij in 2015 mee wil doen aan de presidentsverkiezingen. In januari 2014 stuurt Burkina Faso een bataljon naar de Centraal-Afrikaanse Republiek om daar mee te doen met de internationale interventiemacht. In maart 2014 blokkeert het parlement een poging de grondwet te wijzigen omdat men bang is dat dit de balans tussen de verschillende etnische groepen zal verstoren. In juli 2015 wint president Nkurunziza een derde termijn, dit is hem toegestaan door het constitutionele hof. In 2016 is er veel onrust, de EU schort de financiële hulp op. In oktober 2017 is Burundi het eerste land ooit dat het Internationaal Gerechtshof verlaat, dat laat overlet dat het hof in november een onderzoek gelast naar misdaden tegen de menselijkheid in Burundi. In april 2019 wordt Gitega de nieuwe hoofdstad van Burundi. Na het overlijden van Nkurunziza wordt voormalig Hutu rebellen leider Evariste Ndayishimiye in juni 2020 de nieuwe president.

BURUNDI LINKS

Advertenties
• Hotels Burundi
• Goedkope vliegtickets Afrika | Vliegennaar.nl
• Hotels Trivago
• Boeken, ook tweedehands, over BURUNDI bij Bol.com

Nuttige links

Help Burundi (N)
Reisinformatie Burundi (N)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems