PAKISTAN
Samenleving

To read about PAKISTAN in English - click here

Hotels Pakistan

Steden PAKISTAN

Islamabad

Karachi

Samenleving

Staatsinrichting

De Islamitische Republiek Pakistan is een federale parlementaire democratie, alhoewel de militairen de laatste jaren een belangrijke rol hebben.

De president wordt voor de duur van vijf jaar gekozen door de Senaat, de Nationale Assemblee en de vier provinciale parlementen.

De vier provincies (deelstaten) zijn Punjab, Sindh, North Western Frontier Province (NWFP) en Baluchistan. Daarnaast omvat Pakistan de centraal bestuurde"Federally Administrated Tribal Areas" (FATA), de Northern Areas en de federale hoofdstad Islamabad. Het autonome gebied Azad Kashmir - waarvan de grenzen nimmer zijn vastgesteld als gevolg van het bij de afscheiding van Pakistan in 1947 ontstane conflict met -India maakt formeel geen deel uit van de Pakistaanse staatsstructuur, maar staat in de praktijk volledig onder Pakistaanse invloed.

Het Parlement, de Majlis-i-Shura, bestaat uit een 100 leden tellende Senaat en een 342 leden tellende Nationale Assemblee. Van deze 342 leden worden er 272 direct gekozen. Van de overige zetels zijn er 60 gereserveerd voor vrouwen en 10 voor religieuze minderheden, te weten vier voor Christenen, vier voor Hindoes, één voor de Sikh, boeddhistische en Parsi gemeenschappen en één voor Ahmadi’s. Christenen, Hindoes, Sikhs en personen van de boeddhistische en Parsi gemeenschappen kunnen via de algemene kieslijst hun vertegenwoordigers te kiezen. De parlementszetels voor minderheden en vrouwen worden op grond van de verkiezingsuitslag naar rato toegewezen aan de politieke partijen.

In de Senaat zijn geen zetels voor minderheden gereserveerd, in de vier provinciale parlementen wel (van de totale 728 zetels zijn 23 zetels voor minderheden).

Verkiezingen voor de Nationale Assemblee vinden om de vijf jaar plaats. De 100 leden van de Senaat worden indirect gekozen voor een periode van zes jaar (22 uit ieder van de provinciale parlementen, 8 uit de FATA en 4 uit de federale hoofdstad). De Premier wordt door de Nationale Assemblee gekozen voor een periode van vijf jaar.

De"Supreme Court" is Pakistans hoogste federale rechtscollege. De President benoemt de Opperrechter (Chief Justice) en zij beiden beslissen met betrekking tot de overige benoemingen binnen de rechterlijke macht. Iedere provincie heeft een hooggerechtshof waarvan de rechters zijn benoemd door de President na overleg met de Opperrechter, de provinciale Gouverneur en de provinciale Opperrechter.

advertentie

Politiek

De belangrijkste politieke partijen zijn de Pakistan Muslim League (Quaid-i-Azam) of PML(Q), de PML (Nawaz) of PML(N), de Pakistan People's Party (PPP), de Muttahida Majlis-i-Amal (MMA, bestaande uit een verbond van zes religieuze partijen waaronder Jamaat-i-Islami en Jamaat-i-Ulema-i-Islam). Daarnaast zijn de bekendste de Muttahida Qaumi Movement (MQM), de Awami National Party (ANP) en de National Alliance.

Op 30 april 2002 vond een presidentieel referendum plaats, waarbij (bij een lage opkomst) 98% van de kiezers zich uitsprak voor verlenging van de ambtsperiode van president Musharraf voor een periode van vijf jaar. In oktober 2002 vonden parlementsverkiezingen en provinciale verkiezingen plaats. Sinds deze verkiezingen vertrouwt Musharraf op politieke steun van de PML-Q en de MQM.

De Pakistan Muslim League (PML) is na de verbanning van voormalig premier Nawaz Sharif in tweeën gsplitst, waarbij de gemarginaliseerde PML-N (19 zetels) trouw bleef aan de broeders Sharif, terwijl de PML-Q (117 zetels) onder leiding van de conservatieve Chaudhry Shujaat Hussein haar steun geeft aan Musharraf en de dominante regeringspartij is.

De MQM is een kleine partij, die is ontstaan om de belangen van de uit India gevluchte/ verdreven moslims te behartigen. De politieke thuisbasis van deze partij is Karachi. Daarnaast kan de regering nog rekenen op de steun van een aantal parlementariërs van de PPP van voormalig premier Benzir Bhutto, die inmiddels als PPP-P (Patriots) door het leven gaan.

De belangrijkste seculiere oppositiepartij is de PPP (Pakistan People’s Party, 80 zetels). De PPP wordt gehandicapt door de afwezigheid van partijleidster Benazir Bhutto. Haar man, Asif Zardari, is in 2005 teruggekeerd naar Pakistan. De PPP en de PML-N werken samen in de ARD (Alliance for the Restoration of Democracy). De MMA (60 zetels) maakt eveneens deel uit van de oppositie (60 zetels). Echter, de MMA heeft een buiten-proportioneel grote invloed op het regeringsbeleid, enerzijds doordat de PML-Q vaak vertrouwt op de politieke steun van de MMA en anderzijds door het vermogen van de MMA (gewelddadige) protesten te organiseren. De MMA’s kracht ligt in NWFP en Baluchistan, in welke beide provincies de MMA provinciale regeringsverantwoordelijkheid heeft.

Sinds zijn aantreden heeft President Musharraf een aantal hervormingen ingezet ter verbetering van de macro-economische situatie, ter ondersteuning van het democratiserings-proces en om corruptie en favoritisme tegen te gaan. Voorbeelden hiervan zijn de hervorming van het lokale bestuur, de introductie van gereserveerde zetels voor vrouwen en de afschaffing van separate kieslijsten voor religieuze minderheden. Daarnaast werd beleid ontwikkeld op het gebied van armoedebestrijding (PRSP), onderwijs, en milieu. Resultaten van deze hervormingen tekenen zich inmiddels af (sterk verbeterde macro-economie situatie, voorzichtige wetswijzigingen op het vlak van mensenrechten). Ook heeft Musharraf een aantal initiatieven genomen ter beteugeling van het terrorisme en extremisme in het land.

Intern hebben zich echter tegelijkertijd fundamentalistische religieuze maatschappelijke en politieke groeperingen tot een belangrijk machtsblok ontwikkeld. Belangrijke risico's voor de modernisering van het land liggen voorts in de aanhoudende dreiging van instabiliteit als gevolg van binnenlandse spanningen, waaronder sektarisch geweld tussen verschillende bevolkingsgroepen (met name Sunnitische en Shiítische moslims), terroristisch verzet van voormalige jihadi’s tegen het hervormingsbeleid van Musharraf en onenigheid tussen de provincies (m.n. Baluchistan) en de federatie over verdeling van natuurlijke hulpbronnen.

Regionale spanningen, met name met buurlanden India en Afghanistan, vormen eveneens een risico. Het politieke krachtenveld, waarin Musharraf zich beweegt of waarvan hij zich bedient, wordt gekenmerkt door aan de ene kant fundamentalistische islamitische partijen en aan de andere kant traditionele partijen van vooral de feodale, veelal conservatief religieuze elite in Pakistan. In dat krachtenveld krijgen substantiële hervormingen weinig kans.

De actuele politieke situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

Hervormingen op het gebied van schuldsanering, liberalisering, privatisering en deregulering hebben macro-economisch goede resultaten laten zien. Met name de hulp van de Verenigde Staten (hulppakket en schuldverlichting) en het IMF zijn daarbij belangrijk geweest. De macro economische cijfers zijn goed, de handel neemt toe en de beurs floreert. Het ontbreekt vooralsnog echter aan een trickle-down effect naar de arme lagen van de bevolking. Om tot duurzame economische groei te komen zijn echter meer (structurele) hervormingen en investeringen noodzakelijk.

Vanaf 2003 was de economische groei op jaarbasis steeds hoger dan 5%. De laatste jaren is de groei afgezwakt. In 2017 bedroeg de groei 5,4 %. Deze groei is echter wel sterk afhankelijk van de textiel- en de kledingsector. Het grootste gevaar voor de Pakistaanse economie is de hoge inflatie, die sinds 2004 boven de 7% per jaar bedraagt. Hoewel de centrale bank de rente heeft verhoogd is de reële rente nauwelijks positief. De lage rentestand heeft bijgedragen tot hogere investeringen, maar de groei wordt voornamelijk gedreven voor de consumptieve bestedingen.

Wanneer wordt gekeken naar de samenstelling van de Pakistaanse export dan bestaat een gering deel uit technologie-intensieve producten. Dit laatste legt een jarenlang regeringsbeleid bloot waarbij onvoldoende werd geïnvesteerd in onderwijs en waar zowel vanuit overheid als bedrijfsleven weinig werd geï nvesteerd in onderzoek en ontwikkeling. Daarbij komt dat de Pakistaanse industriële en agrarische sectoren zich zullen moeten conformeren aan de eisen die globalisering met zich meebrengt. Dit betekent dat economische groei en welzijn van Pakistan grotendeels zal worden bepaald door het internationale concurrentievermogen van het bedrijfsleven.

Verbetering van het ondernemersklimaat om met name het midden- en kleinbedrijf te ondersteunen is een belangrijk onderdeel van de maatregelen die de Pakistaanse overheid neemt voor de bestrijding van armoede en vormt onderdeel van het PRSP. Het MKB draagt 30% bij aan het BNP, buiten de agrarische sector biedt het MKB 99% van de werkgelegenheid.

Een factor die positieve ontwikkelingen in de weg staat, is de veiligheid. Bedreigingen aan het adres van westerse individuen, instellingen en bedrijven zijn in Pakistan niet ongebruikelijk, en dit heeft een negatieve weerslag op het imago van het land, op het ondernemingsklimaat en op het niveau van de buitenlandse investeringen.

Het BNP per hoofd van de bevolking is $ 5.400 per jaar (2017).

advertentie

PAKISTAN LINKS

Advertenties
• Hotels Trivago
• Hotels Pakistan
• Boeken, ook tweedehands, over PAKISTAN bij Bol.com

Nuttige links

Pakistan Startnederland (N+E)
Reisinformatie Pakistan (N)

Bronnen

Elmar Landeninformatie

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems